Natuurlijk moet het pas later in het seizoen gebeuren, natuurlijk hoef je nu nog niet te pieken. Allemaal teksten die je jezelf voorhoudt als het niet lekker gaat. Of in ieder geval niet gaat zoals het moet.
Het is allemaal gelul, je kunt er op het moment dat je moet presteren niets mee. En reken maar dat ik wil presteren op een NK afstanden. Het toernooi waarop ik nog nooit een titel wist te winnen en de dubieuze eer heb om aan kop te gaan van het klassement: “Meeste podiumplekken zonder overwinning”.
Het missen van de 500 meter en 1000 meter worldcups hakte er wel even in. Het klinkt misschien raar, maar heel even voelt het alsof je wereld vergaat. Hoe meer je het soms wilt, hoe sterker deze wil je tegenwerkt om hard te schaatsen. Je kunt vorm niet forceren, ook al wil je niets liever. Ik beoefen nu eenmaal een technische sport…. soms vlieg je door dunne lucht en soms rijd je door een dikke laag stroop.
Dat ik me wel plaatste voor de 1500 meter was voor mij nog wel een verrassing na zo’n belabberde rit. Ik kwam goed weg na een spannende ontknoping. Zo bleef ik Jan Blokhuijsen met 1/1000 ste seconde voor en werd ik 5e in het klassement.
Over spanning gesproken, het schaatsen is springlevend. NK’s zoals deze zijn speciale wedstrijden, lastig voor de gevestigde orde en prikkelend voor de jeugd. Dit weet het publiek blijkbaar te waarderen. Ik kwam thuis na mijn races en zag de hele zondagmiddag gevuld met schaatsen. Kijkcijfers op weekendmiddagen van tegen de 1 miljoen voor een Nederlands Kampioenschap!!! Zwartkijkers houden we altijd, maar zulke kijkcijfers en daarnaast vanaf half september al schaatsspecials in kranten en magazines geven aan dat het schaatsen leeft.
Het toernooi werd gelukkig wel een succes voor onze ploeg. Stefan Groothuis ging aan kop met twee titels en Jan Smeekens tekende voor de 500 meter titel, mooie resultaten waar ik als trainingsmakker ook een beetje trots op ben. Net als goede prestaties over de gehele breedte van onze ploeg. Maar titels tellen!
Het motiveert mij ook om in deze goede sfeer opzoek te gaan naar mijn eigen verbeteringspunten en dat zijn er genoeg, te beginnen met het goed in orde krijgen van mijn techniek. Ik overleg voortdurend met Jac Orie (mijn trainer) over mijn trainingsopbouw, maar we moeten ervoor waken ook niet te snel conclusies te trekken. Je moet als sporter kunnen leven met ’trial and error’. Het zo goed mogelijk oplossen van dat ‘error’ gedeelte bepaalt of je uiteindelijk succesvol zult zijn of niet. Tijd om daar hard aan te werken, ik prijs me gelukkig dat ik samenwerk met een trainer, ploeg en begeleidingsteam waarmee ik weet dat we die puzzel kunnen oplossen.
Ik kijk dus vooruit, heb al een tijdje achter Google Earth gezeten (dit geweldige computerprogramma blijft mij iedere keer verbazen, dat dit kan!) om alvast de ijsbanen van Cheljabinsk en Astana te verkennen gelegen in resp. de Oeral en Kazachstan. Zo kom ik de komende weken op ijsbanen waar ik nog nooit ben geweest, een mooie ontdekkingstocht zowel buiten mijzelf als met mijzelf.
Mark Tuitert.
PS. Bedankt voor het vertrouwen dat spreekt uit al jullie reacties op mijn twitter, facebook, hyves en website pagina’s!