Je hebt gelijk gehad Mark. Zoals je al meldde in je laatste column: de schaatsen hebben gesproken. Nu gaat het echt beginnen.
Ja, het eerste deel van de missie is volbracht Simon. Het seizoen gaat nu pas echt van start.
Man, wat een klotetoernooi is dit toch. Er zijn heel veel verliezers, want er zijn maar een paar tickets te verdelen. Er zijn hier verder geen andere prijzen te winnen.
Maar dan hebben wij niets te klagen, ook niet met dit selectiebeleid. Ik kan me ook wel vinden in een trialssysteem, maar zo’n prestatiematrix als nu is gehanteerd hier is wel goed denk ik.
Klopt, alleen denk ik wel dat er een onafhankelijk iemand boven moet staan, die naar bepaalde individuele gevallen kan kijken. Neem nou Carl Verheijen, die zich hier niet kwalificeert op de 5000 meter, omdat een andere gekwalificeerde rijder ziek is. Wat gebeurt er nu, als Carl in januari als Carl bij het OKT II ziek is. Je moet ergens een streep trekken om te voorkomen dat je blijft doorgaan met kwalificeren. Op een gegeven moment moet je er gewoon staan en dat was hier de laatste dagen
Voor Marianne is het weer wel een uitkomst, want nu krijgt zij nog de mogelijkheid zich te plaatsen. Het zou toch mooi zijn als het haar ook nog lukt.
Dan hebben we echt zo goed als de voltallige ploeg bij elkaar in Vancouver.
Daar mogen ze dan ook wel bij stilstaan bij het invullen van de kamers in het Olympisch Dorp. Wij gaan met een groot team, zeven schaatsers en schaatssters voor zeventien startplekken. Ik neem aan dat onze begeleiding daarop wordt afgestemd.
Inderdaad, met zeven sporters is het een goede zaak om de vaste begeleiding ook mee te hebben met twee fysio’s en de trainers Sicco en Floor. Zij hebben ons de afgelopen drie jaar naar deze successen geleid en het lijkt me dan ook niet meer dan normaal dat ze er in Vancouver ook gewoon bij kunnen zijn.
Ik ben het volledig met je eens. Goede tip voor het NOC*NSF om bij stil te staan.