Als schaatser krijg je van sprinten de grootste kick. Ik kijk enorm uit naar het WK sprint van komend weekeinde in Astana, waar de toppers als straaljagers door de bochten zullen suizen. “I feel the need, the need for speed.” De beroemde quote van de piloten Maverick en Goose in de film Top Gun klonk mij als muziek in de oren. Niet voor niets wilde ik straaljagerpiloot worden.
Op de snelheidslimiet door de geluidsbarrière, een loopbaan bol van de actie en spanning. De goede Amerikaanse gevechtspiloten namen het in dit soort films altijd op tegen de slechte oosterse piloten in hun MiG-vliegtuigen van Russische makelij.
Net voordat ik begon door te breken als schaatser, had ik me ingeschreven bij de luchtmacht. En dat doorbreken ging sneller dan ik had verwacht. Ik mocht meedoen aan het WK voor junioren en moest de tests voor de luchtmacht afzeggen.
Als allround schaatser timmerde ik aan de weg om me uiteindelijk te specialiseren op de 1500 meter. De absolute speedfactor, de echte topsnelheid, heb ik helaas nooit gehad. Alle allrounders kijken stiekem met een jaloerse blik richting de sprinters. Het zijn de straaljagerpiloten op het ijs. Stoer, sterk, koelbloedig en technisch vaardig.
Grootste kick
Ik hoorde 10 kilometer-specialist Bart Veldkamp ooit zeggen dat hij helaas met duurtalent ‘gezegend’ was. Hij had de 25 rondjes achter elkaar ploeteren maar wat graag ingeruild voor een razendsnelle 500 meter. Want daarin schuilt de grootste kick van het schaatsen: met zestig kilometer per uur door een bocht gaan.
Je hangt daarbij met je volledige lichaamsgewicht en in een hoek van negentig graden op je ijzers. Het kost ongekend veel kracht. Eén klein foutje in je houding en je katapulteert de bocht uit, de boarding in. Om een perfecte race te rijden, moet je bovendien geen angst kennen, juist het totale vertrouwen hebben.
Hoe sneller je gaat, hoe korter de bocht en hoe groter de druk. Straaljagerpiloten dragen niet voor niets een drukpak, dat het bloed ervan weerhoudt al te snel uit je hersens te stromen bij het ingaan van een scherpe bocht. Een schaatspak van tegenwoordig zit strak, zo strak dat het je helemaal in de juiste houding trekt. Voorovergebogen, zo aerodynamisch mogelijk.
Komend weekend mogen we tijdens het WK sprint genieten van de strijd tussen de snelste schaatsers ter wereld. Ook dat domein beheerst Nederland inmiddels. Maar de vraag is of er iemand kan opboksen tegen de sterke, koelbloedige en pijlsnelle Rus Pavel Koelizjnikov.
In de films uit mijn jeugd verloren de MiG’s het altijd van ‘onze’ superieure toestellen. Maar Koelizjnikov lijkt een nieuwe standaard te zetten waar onze jongens het zwaar mee gaan krijgen. De snelheidsbarrières op het ijs slecht hij ogenschijnlijk moeiteloos. Hij is de gedoodverfde favoriet voor de wereldtitel in Astana.
Speciale prestaties
Is er misschien toch een sprankje hoop voor onze underdogs? Jazeker, regerend wereldkampioen Michel Mulder was nog niet in grootse vorm, maar bewijst speciale prestaties te kunnen leveren op speciale momenten. Mits zijn 1000 meter iets beter gaat lopen, kan hij meedoen.
En Hein Otterspeer is misschien wel de meest complete sprinter van ons land. Op papier kan hij zeker de concurrentie aan met Koelizjnikov. Het is aan hem om koel genoeg te blijven en vier keer zijn maximum op het ijs te leggen. Net als hij deed bij het NK sprint een dikke maand geleden.
Eén ding weten de mannen zeker: het niveau dat ze nodig hebben om te winnen zal hoog zijn. Extreem hoog. Hetzelfde geldt voor de vrouwen, waar de in topvorm verkerende Amerikaanse wereldkampioenen Brittany Bowe (1000 meter) en Heather Richardson (500 meter) met elkaar zullen strijden om het goud.
Het zullen dus de Russen en Amerikanen zijn die hun beste materiaal in stelling brengen komend weekend. Een scenario dat zo kan wedijveren met dat van een film als Top Gun.
In mijn hoofd zie ik de hoofdrolspelers al door de tunnel onder het ijs lopen. Klaar om maximaal te gaan, net als Maverick en Goose, die met hun Ray-Ban Aviator zonnebrillen in totale coolheid richting hun F-14 Tomcats liepen en elkaar ondertussen een high five gaven met de woorden: “I feel the need…. The need for speed.”
Door: NU.nl/Mark Tuitert
Beeld: ANP