Tja… daar sta je dan op de Holland cup finale in Deventer, het afgelopen weekend op mijn oude thuisbaan. Nog snel even twee wedstrijden rijden om ritme op te doen voor aankomende vrijdag. Ik start namelijk in Berlijn op de World cup Finale 1500 meter.
Aan de ene kant ben ik blij met deze kans om nog iets van mezelf te laten zien, om nog een keer dit seizoen de ring in te stappen met mijn grootste concurrenten. Aan de andere kant weet ik dat ik dan wel goed in conditie ben, maar lang niet in optimale wedstrijdvorm verkeer. Er was dan ook een behoorlijk uitzonderlijke samenloop van omstandigheden nodig om zover te komen. Er raakte iemand geblesseerd (Wouter Oldeheuvel), iemand moest afzeggen (Sven Kramer), iemand zou moeten vallen/of tegenvallend presteren (Lars Elgersma/Rhian Ket). Aan al deze voorwaarden werd dus voldaan, misschien begrijpt u dat ik hier niet helemaal rekening mee had gehouden. Maar als het niet gaat zoals het moet dan moet het maar zoals het gaat. Wat zoveel wil zeggen dat ik natuurlijk alles ga geven de komende dagen om zo goed mogelijk voor de dag te komen in Berlijn.
Het is een vreemd seizoen voor mij. De afgelopen maanden waren voor mij nogal een achtbaan aan belevingen, zowel positief als diep negatief. Na een gevecht met mijzelf in het begin van het seizoen heb ik moeten accepteren wat ik eigenlijk niet kon accepteren, nl. dat mijn seizoen er op zat in december. Ik heb veel meegemaakt en geleerd de afgelopen periode, lessen die ik keihard nodig zal hebben de komende jaren. Het meest heb ik nog genoten van de mooie natuurijs periode, ook al werd die niet beloond met een Elfstedentocht. De liefde voor het schaatsen en strijd leeft nog volop in mij en die vlam gaat alleen maar harder branden als ik aan de komende 2 jaren denk.
Een belangrijke periode is dan ook aangebroken voor mijzelf. De zoektocht naar een nieuwe sponsor voor ons topteam naar Sochi is in volle gang. Het sportieve programma voor mij staat al zo goed als vast richting 2014.
Ik heb zin om te rijden in Berlijn, ik zal er starten zonder verwachtingen. Ik ken de baan, ik ruik ,voel en proef de wedstrijd al. Maar laat ik eerlijk zijn naar mijzelf en naar jullie lezers, tijdens mijn eerste wedstrijden sinds de Hollands-Venetie tocht in Giethoorn (van 55km klassieker naar 1500m) mag ik niets van mezelf verwachten. Dat bleek al afgelopen weekend in Deventer waar ik twee keer derde werd. Topsport is niet de plaats voor wonderen. Het is een plaats waar je met volle overgave keihard werkt om je dromen te verwezenlijken. En dat doe je niet in een week tijd.. je krijgt niets cadeau.
Het enige wat nog een klein smetje vormt op mijn deelname aan de WC finale van vrijdag is dat ik me niet meer kan plaatsen voor de WK afstanden. Vooropgesteld dat ik niet de illusie heb dat ik nu ineens de sterren van de hemel rijd, had ik het niet meer dan eerlijk gevonden dat ik toch de kans zou krijgen mij te plaatsen voor de WK afstanden. Ik heb me niet geplaatst bij selectie wedstrijden dat klopt, maar deze waren in December! En de jongens die zich wel hebben geplaatst bleken niet goed genoeg om de top 24 van het klassement te halen wat nodig is om te starten op de WC Finale (ISU regels) of zeiden af… Misschien is het niet heel realistisch, maar zolang er ook maar een kleine kans bestaat vecht ik ervoor. Dromen verleer je tenslotte nooit!
Maar goed, ik moet naar mijzelf kijken. Als je afhankelijk bent van selectieregels en procedures zit je in de verkeerde positie. Ik wil schaatsen om te winnen niet om me bezig te houden met of ik wel of niet mee mag doen aan een wedstrijd. En daar kun je maar op een manier zeker van zijn: Gewoon snoeihard schaatsen.
Risk it all, to win it all!!