Schaatsen is waar ik mijn werk van heb gemaakt de afgelopen jaren. Alles op alles gezet om de top te bestormen. Een droombaan met recht, maar ook één die veel opoffering vergt.
Om u een idee te geven wat ik als schaatser zou doen in augustus, een zware trainingsperiode voor ons: ik trainde zes dagen per week vrijwel altijd twee keer per dag. Op de rustdag bijkomen om je lichaam de broodnodige tijd te geven om te herstellen. Iedere dag bijhouden wat je eet, hoe je hartslag reageert, hoeveel vermogen je fietst, hoe je je voelt. Je lichaam is je gereedschap. En intussen denk en droom je maar van één ding: de ultieme race rijden op het juiste moment. Als een torenvalk die al biddende in de lucht wacht op het juiste moment om toe te slaan. Alles wat er direct om je heen gebeurt, wordt steeds vager, minder belangrijk… Het doel is duidelijk, de weg ernaartoe op een fundering van jarenlange ervaring geplaveid.
En dan stop je… Weg hoger doel.
Weg vastomlijnd plan.
We verkochten ons huis een paar maanden voor de Olympische Spelen. Ik legde dit alles naast me neer tijdens de winter. Ik kondigde mijn afscheid zelf aan en genoot van mijn laatste meters als wedstrijdschaatser samen met het publiek in Thialf eind maart.
Twee weken hierna was het zoeken naar een huurwoning en werd het april. Vrij van hypotheek, vrij van baan, vrij van mijn verleden… Maar vrijheid? Een gevoel van angst bekroop mij en ik heb zeker een momentje gehad waarin ik tegenover Helen (mijn vrouw) stond en keihard “AAAHHHH!!” schreeuwde. Mezelf hardop afvragend of dit wel goed ging komen. Uit ervaring weet ik dat dit gevoel ook betekent dat je voor nieuwe uitdagingen en kansen kan komen te staan. Ik kwam dan ook redelijk snel weer tot rust. Alhoewel, rust… Telefoontjes en gesprekken met allerlei bedrijven, mensen en organisaties kwamen al snel opgang. Ik kwam er snel achter dat het bijhouden van een elektronische agenda, gesynchroniseerd met thuis, een must was. De enige agenda die ik tot dan toe kende, was mijn trainingsschema.
Beginnen vanaf nul.
Ik besef dat ik na mijn schaatscarrière op nul begin qua opleiding. Alleen een vwo-diploma en enkele cursussen mocht ik bijschrijven op mijn cv. Ik besloot deze zomer dan ook mijn NIMA-B marketingexamen te halen, met succes. Daarnaast rolde ik in een tijdelijke functie bij mijn vrienden van het Zwarte Cross Festival. Een geweldige ervaring om een kijkje te nemen bij het grootste betaalde festival van Nederland. Toch heb ik hier en daar nog op het ijs gestaan. Op uitnodiging van mijn oude coach Gerard van Velde, trainde ik af en toe mee met mijn oude team. Hij weet hoe het voelt om ineens afgesloten te worden van je oude bekende wereld, plus hij kent de noodzaak van goed aftrainen.
Bij de pakken neerzitten of op mijn lauweren rusten zijn niet echt zaken die in mijn woordenboek voorkomen. Ik ga dan ook met veel zin en drive op zoek naar nieuwe uitdagingen. Het is spannend, de uitdagingen zullen van een ander kaliber en andere inhoud zijn dan die ik gewend was als schaatser. Ik kijk ernaar uit om mijn horizon te verbreden. Vanaf 1 september staat me een mooie nieuwe uitdaging te wachten.
Benieuwd wat ik ga doen?
Hoe ik mijn toekomst vorm ga geven? Volg me dan op dit blog en via mijn social media kanalen met de toepasselijke titel #TheFutureIsNow.
Mark Tuitert